Is Greenpeace te groot?

Milieuorganisatie Greenpeace was aflopen periode tweemaal negatief in het nieuws. De campagnedirecteur reisde geregeld met het vliegtuig vanuit Luxemburg naar het kantoor in Amsterdam. En een aantal weken geleden heeft Greenpeace € 3.800.000 verloren door een inschattingsfout van een medewerker en een fout in het systeem van de financiele administratie.

Greenpeace is een internationale milieuorganisatie die als eerste doel heeft grootschalige milieuproblemen onder de aandacht te brengen van de politiek en het publiek door middel van lobbyen en geweldloze acties. Hoewel de 3,8 miljoen euro belachelijk veel geld is om te verliezen als organisatie kun je misschien nog zeggen dat dit een organisatorisch fout is die waarschijnlijk nooit meer zal voorkomen. De bevoegdheden en verantwoordelijkheden zullen worden aangepast en risico’s worden vermeden en voorkomen. Een hele zure en vooral ook erg dure fout.

Maar veel pijnlijker nog wel is dat de directie van een organisatie die milieuproblemen onder de aandacht wil brengen (dat is nu zeker gelukt overigens) het blijkbaar niet zo nauw neemt met de eigen CO2 uitstoot. Youp van ’t Hek schrijft in zijn wekelijkse NRC column – waarschijnlijk terecht  – dat de situatie niet zou zijn veranderd als dit niet was uitgekomen. Misschien is het slim de eigen website nog eens goed door te lezen adviseert hij.

Ik sluit mij daar volledig bij aan. Het is compleet ongeloofwaardig om donateurs te werven terwijl je de donaties direct uitgeeft aan iets dat je juist wil verminderen? Het zou bijna een vicieuze cirkel kunnen worden: hoe meer donateurs, hoe meer geld en projecten en hoe meer organisatie er nodig is. Dus moet er meer worden overlegd en meer worden gevlogen. Onverkoopbaar.

Maar kan Greenpeace dan helemaal niets meer goed doen?

Natuurlijk wel. Juist doordat de organisatie zo groot is geworden kan er veel aandacht worden gevraagd voor precaire issues. In 40 landen over de hele wereld is een vertegenwoordiging van Greenpeace aanwezig, dat betekent een enorm draagvlak.

Als schoolvoorbeeld van geslaagd resultaat kan de allereerste actie van Greenpeace worden genoemd. Op het eiland Amchitka voor de kust van Alaska waren plannen om een atoomproef uit te voeren. Maar na een interventie van Greenpeace is daar nu een prachtig vogelreservaat.

Het probleem zit hem denk ik in de grootte van de organisatie. Op een gegeven moment ben je blijkbaar zo gegroeid dat je mensen voor je laat werken die minder feeling of affiniteit hebben met je eigen doelstelling. Hoe kun je anders verklaren dat je je eigen handelen compleet los ziet van speerpunten van de organisatie? En pas als er commentaar komt op je keuzes besef je dat het wel een beetje vreemd is.

Maar waarom zijn dit vragen waar Fair Fabrics zich druk over maakt en er zelfs een blog over schrijft?

Fair Fabrics is geen stichting of coöperatie, maar een onderneming. Een sociale onderneming die een relatie opbouwt met de producenten, zodat ook zij een basis hebben voor hun coöperatie of familiebedrijf. En ja, als dat uiteindelijk een fatsoenlijk salaris voor mij oplevert ben ik natuurlijk heel tevreden. Want dat betekent dat de business case kloppend is en er bestaansrecht is voor Fair Fabrics. Maar in de eerste plaats zou dit vooral de makers betreffen. Zij krijgen hierdoor de zekerheid van een vast inkomen en kunnen zo een eigen toekomst (beter) opbouwen. De inkomsten van Fair Fabrics vloeien weer terug naar de producenten in de vorm van nieuwe aankopen en opdrachten.

Maar hiervoor is ook groei nodig. Een snellere doorloop van de collectie en een regelmatige inkoop van producten.

U voelt hem al aankomen, hoe kun je groeien zonder je bestaansrecht, doelstellingen en prioriteiten uit het oog te verliezen? Moet je een geboren manager zijn die extreem goed is in delegeren zonder toe te geven op je idealen?

Karin