Bijna op weg
Over een paar dagen gaan we weer op pad! Eigenlijk is dit het allerleukste van alle klussen voor Fair Fabrics: de makers ontmoeten en samen mooie nieuwe producten ontwikkelen.
Het eerste coöperatiebezoek van deze reis brengt mij naar de Midden Atlas, een paar uur ten zuiden van Fes, net voorbij de cederbossen waar je soms berberaapjes tegenkomt. Het dorp waar meer dan 100 vrouwen zijn aangesloten bij een weefcoöperatief staat niet op de kaart. Ik vermoed dat alle leden samen met hun gezinnen zo’n beetje de gemeenschap vormen. Waardoor je daarom met een samenwerking in één klap het gehele dorp ondersteunt.
De eerste keer dat ik ze bezocht waren ze met alle tapijten en kleden naar de markt. Het grootste deel van hun handel verdienen ze aan tussenpersonen uit de souk van de grotere steden. Dit is qua rendement echter niet wenselijk, ze krijgen vaak weinig geld voor de geweven tapijten maar hebben helaas niet veel keus.
Gelukkig was de zus van de voorzitter aanwezig zodat zij ons alles kon laten zien en vertellen. Zelf studeert ze in Fes en is ze niet aangesloten bij de coöperatie. Maar toch verliet ik het dorp enigszins teleurgesteld, omdat er weinig producten aanwezig waren en we niet echt de verschillende mogelijkheden voor een samenwerking konden bespreken. Ik had gelukkig genoeg gezien om zeker te weten dat ik hier terug zou komen.
De tweede keer dat ik in de buurt van dit dorp was ben ik dan ook opnieuw langsgegaan en toevalligerwijs was de zus – Lamyae – er opnieuw. Maar ook een groot gedeelte van de leden van de coöperatie. We werden opnieuw hartelijk ontvangen en voordat we het wisten zaten we bij de voorzitter thuis aan tafel omringd door thee, koekjes en heel veel mensen.
Het was inmiddels avond en we waren eigenlijk op de terugweg naar een iets groter bergdorp iets verderop. Afkomstig van een andere coöperatie diep in de bergen van de Hoge Atlas leek het ons slim om onszelf vast voor de volgende dag aan te kondigen. Maar we kwamen er niet meer weg. En na de thee werd er een enorme maaltijd bereid. Voor de vorm bezochten we nog even het atelier aan de overkant van het pad (straat zou ik het niet willen noemen). Er werd nog druk gewerkt en ze kregen mij er bijna niet meer weg. De wetenschap dat we nog een hele dag aansluitend zouden hebben om alles te kunnen zien en vragen stelde mij gerust. Wat een bedrijvigheid en vakmanschap, wat een rustgevende sfeer in het atelier. Met zoveel vrouwen bij elkaar!
Komende week gaan we opnieuw bij ze langs. Inmiddels hebben ze meerdere tapijten voor klanten van Fair Fabrics op maat geweven. We gaan nu langs om een aantal details beter af te stemmen zodat we de komende periode op afstand goed met elkaar kunnen communiceren. Ook willen we graag beter aansluiten op wat ze al maken om tot nieuwe ontwerpen te komen.
Ik verheug met enorm op het aanstaande bezoek. Fatima is een jonge vrouw en sinds het bestaan van de coöperatie de grote kracht en voorzitter van de coöperatie. Ze heeft afgelopen jaar ook gezondheidsklachten gehad. Het is mij niet goed duidelijk geworden wat er precies aan de hand is, maar de ervaring leert dat je, eenmaal ter plekke, alle informatie krijgt die van belang is. Dus hopelijk ook het goede nieuws dat ze weer gezond is.
Ik ben ook erg benieuwd naar de ontwikkelingen van de coöperatie. Ze hadden grote plannen met een eigen website en zijn met hun atelier net verhuisd naar een groter gebouw dat door de lokale overheid is gefinancierd.
En dat is pas het eerste bezoek van deze reis. Aansluitend reizen we namelijk door naar de kust en daarna nog door naar een klein dorp net iets ten zuiden van Marrakesh.
Insjallah!
